In Lust & Leven schrijft Veron Lust over zijn lust en leven: Ultralopen en ontwikkelingshulp.

Terwijl ik binnen zit te tikken op de laptop, eind februari, is het buiten alweer voorjaar. Heerlijk weertje om te lopen en dat doe ik al bijna 40 jaar!
Al die jaren heb ik mijn afgelegde meters bijgehouden in schriften (ja, dat doe ik nu nog steeds handmatig, dus met pen en papier). Ieder mens heeft zo zijn tik, toch?

Zo wist ik precies dat ik op 17 februari jl. de 140.000 km had bereikt! Op 9 maart 1979, begon ik mijn hardloopleven vanaf mijn ouderlijk huis aan de van IJsendijkstraat, met twee rondjes op industrieterrein De Koog.

Het jaar 2018 is alweer bijna voorbij. Het lijkt wel alsof de tijd sneller gaat naarmate je langzamer gaat lopen…
In 2019 zal ik waarschijnlijk de grens van 140 duizend kilometer hardlopen bereiken.

In Kenia, Eritrea en ook in Purmerend is het afgelopen jaar weer van alles gebeurd.

De afgelopen maanden waande ik mij soms in Afrika, vooral tijdens mijn korte duurloopjes rond Purmerend. Wat was het warm en droog, en dat zag je heel goed aan het gele en dorre gras op de weilanden.
Blij was ik, toen er weer regen viel, want dat is toch echt van levensbelang.

Via Messenger heb ik praktisch iedere dag contact met atleten uit Eritrea. Ik schreef (of vertelde, die enkele keer dat er telefonische verbinding is) dat het hier zo warm was en net zo droog als in Eritrea. Het grote verschil is dat er in Eritrea helaas niet zoveel regen valt en er daar een groot watertekort is. Daarom ben ik zo blij met de regen hier. Nu de vakanties voorbij zijn kunnen we weer volop gaan trainen bij Nea, ook op het groene gras.