"Ik werk al langere tijd voor Stichting Samen Succes, een kleine stichting die goed werk verricht in Kenia. We bouwen daar scholen en trainingskampen en begeleiden atleten. Zoals bekend wonen er in Kenia erg goede hardlopers ..."
Aldus Veron. Daarnaast begeleidt hij ook diverse (top) lange afstand lopers uit Kenia en Eritrea die regelmatig bij hem thuis in Purmerend verblijven.
De zomer is alweer echt begonnen en positiever dan vorig jaar: door de vaccinaties en goed oppassen, gaat het qua corona beter!
Persoonlijk is het voor mij allemaal meegevallen. Ik heb iedere dag lekker kunnen hardlopen. Collega’s, vrienden, buren, sommigen kregen corona, maar gelukkig niet te erg. Helaas kan niet iedereen dat zeggen.
Een triest begin dit keer: in februari overleed plotseling onze Bob Mulder. Oudere leden en lezers onder ons weten hoe lang Bob actief is geweest voor Nea en hoeveel hij voor onze vereniging heeft gedaan. Bob kwam halverwege de jaren tachtig bij Nea. In eerste instantie was dat als barman, samen met wijlen Rini Andreoli en Ger Rozema. De drie musketiers achter de bar, waar toen nog gerookt mocht worden en alcohol kon worden genuttigd.
Ook waren er toen wel eens spontane atletiekfeestjes in de toen al kleine knusse kantine. Na veertig jaar is de ruimte nog hetzelfde. Ik weet nog de maandagavondtrainingen met o.a. Hans Bloemendaal, Ronald Langendam, Edje den Bak en av Edam-lid Paul Kraakman. Na een pittige training namen we plaats aan de bar, met toen nog een biertap. Gezellig met Bob ouwenelen, ook dat kon Bob goed (en ik toen ook al).
Het is zaterdag 6 februari 2021, vol spanning wacht ik op de komst van de aangekondigde sneeuw en mogelijk ook ijs...
Ik weet nog goed, de winter van 1979; veel, heel veel sneeuw was er, waardoor ik met schoolvrienden sneeuwholen kon maken aan de Van IJsendijkstraat (vlakbij Kwadijk) waar ik toen woonde. Alles achter ons huis was nog weiland, dus de oostenwind had vrij spel en dat zorgde voor extra kou. Later werd er meer gebouwd en werd de Koog (industrieterrein) voller. Ook Nea kwam in de Koog terecht, in 1980. Op sportpark De Munnik kregen we een prachtige sintelbaan. Vóór die tijd trainden de Nea-atleten aan de Van IJsendijkstraat, op een grasbaantje, tussen de handbelvelden van Vido en het honk- en softbalterrein van Flying Petrels in.
We zitten alweer in de laatste maand van 2020, wat loopt de tijd toch snel door. Wij van Nea lopen/bewegen toch ook gewoon door, hoop ik?
Het blijkt al vanaf dat de eerste mensen op aarde zijn, dat bewegen goed is voor lichaam en geest. Heel vroeger bewogen de mensen om te kunnen overleven, om voor gevaar weg te rennen en om voedsel te zoeken, nu bewegen we omdat we dat leuk en prettig vinden en omdat het gezond is. Gelukkig kunnen we op het moment, ondanks corona, nog wel beperkt bij Nea trainen.
De zomer is weer voorbij gevlogen! Of eigenlijk niet gevlogen maar gelopen, want ondanks de corona-beperkingen kunnen we gelukkig wel hardlopen.
Op de baan van Nea was er in juni weer een topatleet uit Eritrea aanwezig. Mehari Tsegay, die door blessureleed al een tijdje in Europa was voor medische hulp, belde mij om langs te komen.
